เหนื่อยจัง ร้อนมาก
ได้ป้ายข้อมือ ติดแขนมาทำเท่ห์หนึ่งอัน
ได้หลังจากเจาะเลือดไปตรวจ เผื่อต้องหมอต้องให้เลือดวันนั้นน่ะ
ไม่ให้ถอด ประมาณว่าจนท.คนเจาะ ระบุตัวบุคคลไว้แล้ว
ให้ใส่ไปจนถึงวันเข้าห้องผ่าตัดเลย
วันศุกร์นี้น่ะ
ไปแต่เช้า กลับมา บ่ายสาม หิวมาก เหนื่อยมาก
ไปอัลตร้าซาวด์ที่คลีนิคเดิมแต่เช้า
ไป เจาะเลือด เตรียมเข้าห้องผ่าตัดอีกที่นึง เป็นเหมือน ส่วนย่อย ของ รพ.
สำหรับเตรียมคนไข้ผ่าตัด แยกสถานที่ออกมาเลยน่ะ
ตรงนี้เป็น สถานที่เกี่ยวกับเตรียมคนไข้ผ่าตัดอย่างเดียวเลย
ไปถึงก็ต้องเข้าแถวรอบอกว่า จะมาทำอะไร แค่กว่าจะได้บอกก็ยืนรอแถวไปเรื่อยๆ
พอบอกเสร็จ ก็ไปนั่งรอคิวอีกรอบ
พอบอกเสร็จ ก็ไปนั่งรอคิวอีกรอบ
แล้วพอถึงคิวก็ไป ทำบัตร ซักประวัติ ลงทะเบียน ของที่นี่
จนท.ขอดู ID card พูดมาแบบไม่ตั้งตัว ฟังไม่รู้เรื่อง
ไปได้ยินว่า จะถ่ายรูป ปกติที่อื่นต้องถ่ายรูปติดประวัติด้วยน่ะ
( ประโยคไม่คล้ายกันเลย เราคิดไปได้ไงเนี่ยะ อิอิ )
นั่งจัดผม ทำหน้าสวย ไม่ยื่น ID ให้
คุณผู้ชายกำลังกรอกข้อมูล ชำเลืองมามอง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ยื่น ID
เราก็นั่งทำหน้าแป้นรอ
เธอเลยบอก (แบบเบาๆ )โชว์ ID card โอ๊ะ เหรอๆๆๆ ขอโทษ อิอิ
ได้ป้ายข้อมือ ติดทำเท่ห์ มาหนึ่งอัน
จนท.ขอดู ID card พูดมาแบบไม่ตั้งตัว ฟังไม่รู้เรื่อง
ไปได้ยินว่า จะถ่ายรูป ปกติที่อื่นต้องถ่ายรูปติดประวัติด้วยน่ะ
( ประโยคไม่คล้ายกันเลย เราคิดไปได้ไงเนี่ยะ อิอิ )
นั่งจัดผม ทำหน้าสวย ไม่ยื่น ID ให้
คุณผู้ชายกำลังกรอกข้อมูล ชำเลืองมามอง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ยื่น ID
เราก็นั่งทำหน้าแป้นรอ
เธอเลยบอก (แบบเบาๆ )โชว์ ID card โอ๊ะ เหรอๆๆๆ ขอโทษ อิอิ
ได้ป้ายข้อมือ ติดทำเท่ห์ มาหนึ่งอัน
ระบุชื่อ สกุล วันเกิดน่ะ
ยังกะ คนไข้แน่ะ
แล้วก็ รอ ไปคิว รับคำแนะนำ ก่อนผ่าตัด แนะนำแบบจริงจังมาก
นั่งฟังคำอธิบาย แยกเป็นห้องๆ เข้าไปรับคำอธิบายทีละคน เซ็นเอกสารไป มากกว่าสิบแผ่นมั๊ง
เหมือนก่อนเข้าห้องผ่าตัด ที่ไทย แต่เอกสารเยอะกว่า
มีใบนึง คล้ายๆ ของไทยแหละ
ยินยอม ว่า อาจเกิด ภาวะต่างๆ ตามมาได้ เรายอมรับ
รวมทั้ง อันสุดท้าย อาจเสียชีวิตได้ จนท.อ่านให้ฟัง เน้นเลยนะ
เรายอมรับ ก็เซ็นไป ไม่อยากยอมรับเลย
แล้วก็อธิบายเยอะมาก เซ็นไปเรื่อยๆ รับทราบ คำอธิบาย
พอเสร็จ ไปรอ ห้อง เจาะเลือดอีก
นั่งรออีก
พอเข้าไป ดีหน่อย เจาะเลือดแป๊บเดียว
แต่ จนท. ถาม ชื่อ นามสกุล และให้บอกวันเดือนปีเกิด
ไม่ได้ท่องเป็นอังกฤษไป คิดตั้งนาน เหมือนคนโง่เลย จำวดป.เกิดตัวเองไม่ได้
หุหุ นับเลขภาษาอังกฤษไม่ถนัดน่ะ
ได้ กำไล ข้อมือ ติดมือมาทำเท่ห์ เหมือน ป้ายข้อมือ คนไข้ มาอีกอัน อิอิ
ให้ใส่ไป จนถึงวันเข้าห้องผ่าตัด
อันเดิม เป็นกระดาษ ธรรมดา จนท. ตัดออก หลังจากเจาะเลือดเสร็จ
มี โค้ด เลือดที่เจาะเราไปอยู่ในนั้น
ถ้าต้องให้เลือด จนท.ก็คงเช็ค โค้ดเลือด ที่ข้อมือน่ะ
ดีเหมือนกันนะ จนท.เจาะ แล้วก็รับผิดชอบ ระบุไว้เลย ประมาณว่าไม่ผิดคนนี่
เพราะใส่ ตอนเจาะเลยน่ะ
กลับมารับยา รพ.ในค่าย อีก ไม่งั้น ต้องเอาใบสั่งยา ไปซื้อยา ตามร้านขายยา
ถ้าเอาใบสั่งยาที่ได้จากคลีนิคมารับต่อยาในค่ายไม่ต้องจ่ายเงิน
เฮ้อ
ทุกที่เหมือน รพ.ที่ไทยแหละ
รอนานมาก
ร้อนมาก เหนื่อยแดดน่ะ
วันศุกร์ จะต้องเข้าห้องผ่าตัด
ไม่ได้ผ่าตัดหรอก เข้าไปทำในนั้น เผื่อมีปัญหาตามมาน่ะ จะได้แก้ไขต่อเลย
นัดทำเวลา 7.30
ต้องไปถึง 6.30 ตอนเช้าน่ะ ต้องตื่นกี่โมง ออกจากบ้านกี่โมงเนี่ยะ
โอ๊ย แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว
ไปพักผ่อนก่อน
วันนี้เหนื่อยมาก
ไปทำกิจกรรม ที่วุ่นวายทั้งวันเลย
ไปช่วย ครอบครัวคุณผู้ชายตัดฟืนยังไม่เหนื่อยแบบนี้เลย
วันนี้ มันร้อนมากด้วยแหละ
ไม่เคยเจออากาศร้อน รับไม่ได้ อิอิ
ฟังแพรเล่าเรื่องหาหมอแล้วเบื่อตอนนั่งรอเรียก เบื่อหนักยิ่งกว่าตอนรอต่อในห้องคนไข้ พยาบาลบอกว่าหมอจะมาพบในไม่กี่นาที ไม่เคยรอต่ำกว่าครึ่งชม.เลย ดีที่ว่าหมอที่นี่ให้โอกาสถาม คุย อธิบายได้นานกว่าหมอที่ไทย ขอให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี และคนไข้ปลอดภัยนะจ๊ะ
ReplyDeleteอิิอิ พี่ยุคะ
ReplyDeleteหมอให้ถามได้ อธิบายก็เยอะจริงๆ แต่แพรฟังไม่รู้เรื่อง กลับมาบ้านมาเจ็บใจตัวเองมาก ไปเรียนตั้งหลายเดือน พอมาเจอสถานการณ์จริง มึนตึ๊บเลย เซ็งตัวเองมาก
พี่ก็เป็นเหมือนแพรแหละ ไม่เข้าใจที่หมออธิบายเรื่องการกินยาคุม เพราะหมอให้กินต่างจากที่พี่เคยกิน แล้วหมอพูดนานไป ฟังภาษาอังกฤษนานๆไม่ได้ งง หมอขึ้นเสียงด้วยล่ะถามว่าทำไมไม่เข้าใจ ก็คนมันไม่เก็ท จะให้บอกว่าเก็ทได้ไงเล่า พูดถึงแล้วน้อยใจ โดนหมอดุ
ReplyDeleteย้อนหมอเลยค่ะพี่ๆๆ อิอิ
ReplyDeleteพี่แพร โอ้ทเข้ามาเม้นท์แต่วันแรกที่พี่แพรเขียนแล้ว ว่าพูดถึงผ่าตัดแล้วกลัว แต่มันเม้นท์ไม่ได้เด้งออกตลอด มาวันนี้พี่แพรก็ไปจัดการภารกิจเสร็จไปแล้ว พักผ่อนๆๆๆ เดินทางกลับบ้าน ทำบุญเยอะๆๆ