มาแล้วจ้า

กะลังนอนกินบ้านกินเมืองจ๊า

เนื่องจากยังไม่มีตารางชีวิตทำอะไร

เดินทางกลับด้วยสายการบิน EVA Air

จากที่เดินทางด้วยสายการบิน Korean, ANA, DelTa, NorthWest , United , Thai Air

เราพอใจ Korean ที่สุด  มันคงไม่ใช่สายการบินที่ดีที่สุด

เพราะเราไม่รู้ว่าดีที่สุดมันเป็นไง ไม่เคยนั่ง

แต่จากประสบการณ์เราเนี่ยะ  เราให้คะแนน Korean มากกว่าน่ะ

ภายในเครื่องค่อนข้างใหม่

มีทีวีประจำที่นั่งให้ตลอด

ของ EVA Air ไม่มีให้ตอนช่วงต่อเครื่องจากไทเปไปไทย

และเครื่องดูเก่า  เบาะหุ้มที่นั่งดูหมองๆ  ลายเก่ามาก

Korean Air จะมี ชุดแปรงสีฟัน น้ำดื่มเป็นขวด และ รองเท้าเปลี่ยน เตรียมไว้ให้ทุกที่นั่ง

สายการบินอื่นๆที่เราเคยไปไม่มีนะ

เราว่าเค้าไม่เสียดายเงินส่วนนี้ที่จะกลายไปเป็นกำไรเพิ่มดีน่ะ

เรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ให้ก็ได้ แต่เค้าให้น่ะ

อาหารนี่ บางคนบอกว่าโชคไม่ดี เจอ มีแต่รายการเนื้อ

เราว่าเราโชคดีน่ะ  นั่งเครื่องบิน ต้องต่อเครื่องมาทั้งหมด ประมาณ20 ลำ ได้ละ

(เดินทางไม่กี่รอบแต่เราต่อเครื่องเยอะน่ะ) 

ไม่เคยเจอปัญหานี้เลย 

จะมีเมนูที่ไม่ใช่เนื้อ มาให้เลือกทุกครั้ง

และเราก็กินได้อร่อยหมด แบบว่าอร่อยมากกกทุกเมนู
โชคดีของตัวเองจริงๆ

เราไม่เรื่องมากเรื่องสายการบินเรื่องการบริการนะ

ยังไงก็ได้  ขอแค่ไปส่งเราถึงที่หมาย

เพราะขึ้นไปก็หลับคอหักคอห้อยตลอด ทีวีก็ไม่ค่อยจะได้ดู

แค่บรรยายว่าแต่ละอันเป็นไง

(อยากคอหลับคอห้อยให้กินยาแก้เมารถไว้นะ

หลับสบายมากๆ ไม่ต้องมานั่งเบื่อว่าเมื่อไหร่จะถึง)

ถ้ามีราคาเท่ากันให้เลือก และเวลาดีก็จะเลือก Korean แหละ

แต่ตอนที่ซื้อตั๋ว Korean นี่เวลาต่อเครื่อง ต้องรอ7-10 ชม.แน่ะ

ก็เลยยอมจ่ายอันแพงกว่าหน่อย แต่เวลาต่อเครื่องดี  รอแค่ 2-3 ชม.

และเวลาขึ้นเครื่องลงเครื่องดี ไม่ลำบากคนไปรับไปส่ง

ถือว่าส่วนที่จ่ายเพิ่มเพื่อซื้อความสะดวกให้ตัวเอง

เวลาซื้อตั๋วดูกันดีๆนะจ้ะ

ตั๋วที่ถูก ค่อนข้างแน่นอน ว่าเวลาต่อเครื่องจะไม่ดีเท่าตั๋วราคาแพงกว่า

แต่ก็ไม่ใช่ว่า ตั๋วถูก เวลาต่อเครื่องจะไม่ดีนะ   ไม่ใช่นะจ้ะ

เวลาเปรียบเทียบต้องดูจากสายการบินเดียวกัน  วันเดินทางเดียวกัน ในราคาต่างกัน

จะเห็นความแตกต่างเรื่องเวลาที่พูดถึง

อ๊อ  แต่   Korean Air  เข้าไปเลือกที่นั่งเอง ไม่ได้นะ ได้แค่ ขอว่าที่นั่ง ริมทางเดิน หรือติดหน้าต่าง

พอจะเข้าไปทำรายการจองที่นั่ง ไม่อนุญาตให้ทำ

ของ  EVA Air เข้าไปเลือกที่นั่งและคอนเฟิร์มที่นั่งไว้เลยได้

แต่ ไฟล์จากไทเปไปไทย ไทยมาไทเป ไม่ให้จอง

ก็ไม่เป็นไรนะ แค่ 3ชม.เอง  นั่งตรงไหนก็ได้

ได้จองที่นั่งในไฟล์ทยาวก็ดีแล้ว

( Delta, United ก็ทำได้จ้ะ  

จะดีตรงที่ถ้ามีคนที่บ้านไปด้วยจะได้แน่ใจว่าได้ที่นั่งใกล้กันน่ะ

เพราะบางทีไปขอตอนเช็คอิน ก็จะไม่มีที่นั่งติดกันเหลือ

 รึไม่ก็ต้องไปขอร้องคนอื่น เราเจอขอเปลี่ยนที่นั่งด้วยแหละ

เลยได้ของที่ระลึกจากสายการบินมาในฐานะที่ให้ความร่วมมือดี ^_^ )

ละก็ตอนที่เลือก  EVA Air ไม่เลือก Deta ที่ราคาถูกกว่า

เพราะ Delta ให้กระเป๋าเดินทางใบเดียวน่ะ  ( EVAR ให้  2 กระเป๋า )

และ เวลาขึ้นเครื่องของ  Delta จากไทย ตี 5 

ถ้าเราเลือก Delta คนมาส่งจะต้องขับรถออกจากบ้านตั้งแต่ ประมาณ 1 ทุ่ม

ขับแบบใจเย็น และเผื่อเวลาไว้ด้วยน่ะ

เกรงใจและ สงสารคนขับรถ เลยยอมเสียเงินอันแพงกว่าหน่อย

แต่ไม่ลำบากคนมารับมาส่งน่ะ

เล่าให้ฟังว่าเลือกซื้อตั๋วเราพิจารณาอะไรบ้างนะจ้ะ

วันกลับเพื่อนไปส่งเอาหลานไปด้วย

วุ่นวายยังกะไหปลาแดกแตก อิอิ

แม่กะน้าขอไปส่งด้วย  จริงๆไม่อยากให้ไปเล๊ย  เดินไกล

ปีหน้าเค้าคงไม่ขอกันละ คงรู้ตัวว่าอายุมากขึ้น เดินเหนื่อยมากขึ้นน่ะ 

ส่งข่าว 2 จ๊า อย่างยาว ...

วันรุ่งขึ้นจากผ่าตัด เราไปเยี่ยมแม่
เดินเข้าไปถึงแม่หน้าแดง มองเห็นแต่ไกล
ละก็บวมมาก เลยทักแม่ไป ว่าแม่เป็นไร
แม่บอกว่าคันตามตัวตั้งแต่เมื่อวาน
หลังจากนั้นก็ได้ยาแก้แพ้

แต่อาการแพ้แม่แรงมาก หน้าบวม ตาบวม 
แดงหมดตัว

มีผื่นขึ้น ต้องช่วยแม่ลูบ เพราะแม่คันมาก
หลังจากเป็นปื้นๆ ผื่นแบบปื้นๆ  เหมือนลมพิษ
ก็ขึ้นมาเป็นตุ่มๆ
วันรุ่งขึ้นก็เป็นตุ่มน้ำใสๆ
วันรุ่งขึ้นก็พองขึ้นๆๆๆๆ

ละก็แตก กลายเป็นแผลเหมือนน้ำร้อนลอก

แม่ต้องนอนทำแผล สงสารแม่จัง

นอนอาทิตย์หนึ่งจนแผลดีขึ้น หมอให้กลับบ้าน
วันกลับบ้าน ได้ยาตัวใหม่ไปกิน
ไปแพ้ยาตัวใหม่ที่บ้านอีก

ไปถึงบ้านตอนเย็น นอนบ้านหนึ่งคืน
วันร่งขึ้นไปทำแผลที่รพ.ตอนเช้า  แก้มก็เริ่มแดง
กลับมาบ้านมีผื่นมากขึ้น
ตอนเย็นต้องไป รพ. ใหม่อีก สงสารแม่มาก ขึ้นรถรถเข็นรพ.ก็ลำบาก
เดินก็ยังไม่ถนัด

หมอให้นอนรพ.อีกรอบ นอนทำแผล กะรักษาเรื่องแพ้ยาตัวใหม่
ละก็ต้องให้เลือดด้วย
สงสารแม่จัง คิดว่าจะได้นอนบ้าน ก็ต้องมานอนรพ. อีกรอบ 
คราวนี้มีผิวหนังลอก
ตรงไหนจะลอก ตรงนั้นจะคันก่อน
แม่จะคันมาจนนอนไม่ได้ สงสารแม่อีกละ
คนเฝ้าก็ไม่ได้นอนเหมือนกันต้องช่วยทายา ช่วยเกา ช่วยลูบ
ได้ยาแก้อักเสบตัวใหม่ ลุ้นมาก ว่าแม้จะแพ้อีกหรือเปล่า
แต่แม่ไม่แพ้ละ ดีใจมาก

นอนอีก อาทิตย์หนึ่ง ถึงได้กลับบ้าน ทีนี้หมอไม่ให้ยามากินละ
อย่าเอามากินให้เสี่ยงเลย
แผลก็ดีแล้ว  ไม่จำเป็นต้องได้ยาแก้อักเสบละ
.....ก็ดี  ไม่อยากลุ้นอีกละว่าจะแพ้ไม๊....

ทุกวันนี้ผิวหนังยังลอกไม่หมด ทยอยลอกเรื่อยๆ หมดตัวแหละ
แต่ไม่เห็นแม่บ่นคันละ

ไม่น่าเชื่อว่าฤทธิ์ยาที่แพ้ จะอยู่มาหนึ่งเดือนเต็มละ ยังไม่หมด

ทั้งที่ให้ยาแค่ตอนเย็นหลังผ่า และหยุดยาตั้งแต่วันรุ่งขึ้น

แต่ตอนนี้ แม่สบายดีมากขึ้นละ

ไปไหนมาไหนได้
ไปทำบุญที่ชลบุรีได้

วันนี้ก็เลยพามาให้พี่สาวพี่ชายเห็น จะได้ดีใจ
เพราะแม่ไม่เหมือนตอนที่นอนไม่สบายอยู่รพ.เลย


ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกคน
ขอบคุณทุกกำลังใจด้วย มีผลมาก
วันนี้แม่แข็งแรงได้ แตกต่างจากที่ไม่สบายมาก

พาแม่มาขอบคุณทุกคนจ้ะ

ขอบคุณทุกคนที่ส่งกำลังใจมาให้นะ
แม่แข็งแรงทุกวันนี้ก็เพระาความช่วยเหลือจากทุกคนจริงๆ


ขอลงรูปไม่เจริญตาหน่อยนะ
แม่แพ้ยาแบบแรงมากอ่ะ

แผลเริ่มแห้ง  ผิวเริ่มลอก

แม่ออกจากรพ. ใหม่ๆ ก็ ตระเวนข้างนอกกับเราตลอด
ตรงแขนแม่ลายๆ คือผิวที่กำลังทยอยลอกน่ะ

ลอกแบบนี้แหละ หมดตัวเลย

ตอนนี้แม่เลยสีผิวดีขึ้น ใสขึ้น หลังจากลอก

ไปทำบุญวันวิสาขบูชา งามเชียว  ไม่เหลือสภาพไม่สบายละ

ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือ และติดตามให้กำลังใจนะจ้า
ไปนอนละ วันนี้เหนื๊อย เหนื่อย
แม่หลับปุ๋ยละ เหนื่อยมาก หมดแรง
พาไปเดินบ๊กซี สำโรงละก็กลับมานอนที่ศาลายาน่ะ

วันนี้ นั่งรถมา ได้กระเป๋าใส่โทรศัพท์ที่ร้านกาแฟ
(ทำไมมีขาย งงเหมือนกัน)

หน้าเหมือนเราเลย คริๆ

บายยยยยย

มาส่งข่าวจ๊า

สวัสดีค๊า
วันนี้เป็นวันแรก ที่ใช้เนทจากคอม
ทุกทีเข้าจากโทรศัพท์ เนทช้ามาก เข้าที่นี่ไม่ได้

วันนี้พาแม่มาใหพี่สาวพี่ชายเห็นว่า แม่แข็งแรงดีแค่ไหน
เค้าจะได้สบายใจหลังจากเราไม่อยู่ ว่าแม่พออยู่ได้เหมือนเดิมน่ะ


เล่าก่อนว่า แม่โชคดีมาก ที่มีคนไปเห็นนอนไม่สบายอยู่ที่บ้าน

ช่วงนั้นสิ้นเดือน ส่งเงินไปให้น้องที่ทำงานเก่าฝากเอาไปให้แม่
เพราะแม่ไปรับเองไม่ไหว
น้องก็ไปรับเงินและเอาไปฝากเพื่อนอีกคนที่อยู่ทางเดียวกับบ้านแม่
แต่เพื่อนคนนี้จะเอาไปให้วันรุ่งขึ้น (ถ้าเพื่อนไปวันรุ่งขึ้น นึกไม่ออกเลยว่าแม่จะอย่ในสภาพไหน)

เผอิญว่าน้องคนแรกนี้ไปบิ๊กซี อยู่ทางไปบ้านแม่
สามีน้องรู้ว่าแม่ไม่สบายนอนไม่มีใครดูก็เลยชวนน้องไปเยี่ยม
ไหนๆบิ๊กซีก็ไม่ไกลจากบ้านแม่เท่าไหร่
น้องก็เลยคิดว่าดีเหมือนกันจะได้เอาเงินไปให้ด้วย
(น้องจะเอาเงินน้องออกให้ก่อน เพราะเงินอยู่กับเพื่อนอีกคนที่จะไปวันรุ่งขึ้น   ขอบคุณทุกคนมากนะ อย่างตื้นตันใจที่ทุกคนช่วยให้แม่ได้ไปรพ.ทันเวลาน่ะ)
พอน้องไปถึงไปเจอแม่นอนซม  จับชีพจรได้ 30 กว่าครั้งต่อนาที
จะเอาขึ้นรถเก๋งก็เอาขึ้นไม่ไหว
ต้องตามรถรพ.มารับ

ไปถึงรพ. จนท.ก็ช่วยติดต่อหมอเฉพาะทางให้(ที่ไม่ได้อยู่เวร) เป็นกรณีพิเศษ

หมอโรคหัวใจมาถึงจะทำหัตการ ใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจชั่วคราวให้แม่
หมอถามหาญาติ จะถามความยินยอม ก็ไม่มีญาติ
พี่อยู่กรุงเทพน่ะ

มีเพื่อนเราอยู่ให้กำลังใจแม่  โอ๊ย นึกแล้วตื้นตันกะความช่วยเหลือของทุกคนจริงๆ T_T

ปกติถ้ายังไม่ได้คุยกับญาติหมอก็จะยังไม่ทำนะ เพราะถ้าเกิดภาวะแทรกซ้อน  ไม่ได้อธิบายญาติก่อน  ญาติไม่ยอมรับ หมอจะอยู่ในสถานะลำบาก

แต่นี่หมอก็ทำให้เป็นกรณีพิเศษ (หมอเคยรู้จักเราอย่างเผินๆ น่ะ)

และจะส่งไปโคราช  ไปใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจถาวร
 เพระาแม่เป็นครั้งที่ 2 แล้ว ครั้งก่อนพึ่งออกจากรพ.ได้ประมาณ 2 วัน
แสดงว่าหัวใจทำงานเองได้ไม่ดีแล้ว  เลยจะให้ไปใส่เครื่องกระตุ้นถาวร

เราก็กลับไทยคืนนั้น

ไปถึงเย็นวันก่อนเข้าห้องผ่าตัด
แม่ไม่เหมือนแม่วันสุดท้ายที่เราเคยเห็นเลย
สงสารแม่มาก ดูเป็นคนแก่ที่ไม่สบายมากๆๆ
แม่มีปัญหาเรื่องซีดด้วย
เป็นคนผิวคล้ำ แต่ความเข้มข้นของเลือดแค่ 20 กว่า
แม่ก็เลยดู เป็นคนผิวคล้ำออกซีดๆ เหลืองๆ เขียวๆ 
เปลี่ยนไปจากที่เราเคยเห็นมากๆ
วันรุ่งขึ้นผ่าใส่เครื่องกระตุ้นหัวใจถาวรเสร็จ
หมอบอกว่า ประมาณ  3 วันก็จะให้กลับบ้านละ
ดีใจมาก  ที่ไม่มีภาวะแทรกซ้อน
แต่แม่ก็มีปัญหาแพ้ยาหลังผ่าตัด
เดี๋ยวเล่าต่อนะ  เรื่องยาวมาก