หมี่กะทิ ห่างไกลบ้าน

อิอิ ที่ตั้งชื่อแบบนี้ เพราะมันไม่ครบสูตรน่ะ

ใส่ไป ปรุงเครื่องไป  เท่าที่มีอุปกรณื เครื่องปรุงพอหาได้น่ะ

ไม่มีเต้าเจี๊ยว

มี กะทิ พริกแกง  เส้นหมี่ก็น่าจะพอแก้ขัดได้นะ
ผัดหมูสับ เต้าหู้ก่อน
ในสูตร ตั้งกะทิก่อน  ใส่หมูทีหลัง

แต่เป็นคนชอบกินหมู สุกๆมาก ไม่งั้นจะรู้สึกคาวน่ะ
เลยเอาไปทอดซะหมูกรอบเลย หุหุ

แล้วถึงใส่กะทิ แล้วก็ปรุง
เอ  ทำไมมันออกหวานอย่างเดียว ไม่มีรสชาติน้ำหมี่กะทิเลย

วิ่งไปดูสูตร   ต้องใส่พริกแกง  ลืมไปได้ไงเนี่ยะ
ไม่เคยทำนี่นา

เจอว่ามีใส่หอมซอยอีก
หั่นๆ ใส่ลงไป  มีอะไรลืมอีกเนี่ยะ

แค่นี้ละ ขี้เกียจละ ปรุงๆ  ชิมๆ


ลวกเส้น (ไม่ใช่ลวกหรอก  ต้มเลยแหละ เพื่อความรวดเร็วหุหุ )

ตักมาใส่ถ้วย น้อย ๆ น้อยมากเพราะ ตอนชิม
รสชาติ แปร่งๆมาก ไม่น่าอร่อยเลย

สีก็จืดๆ หุหุ  บอกแล้ว ว่า สูตร ห่างไกลบ้าน

โทษกล้องละกัน สีจริงๆก็คล้ายๆ น้ำหมี่กะทิอยู่นนะ

หุหุ  ได้แค่ คล้ายๆ

เอแต่พอกินก็กินได้แฮะ

เติมอีก  รอบสองเยอะหน่อย    หมดด้วย เย๊ (ดีใจ  ทำแล้วกินได้ หุหุ )
ยังไม่อิ่มอีก

แต่พอแล้วล่ะ


แบ่งไว้ ให้คุณผู้ชายกินด้วย
มันออกหวาน เธอชอบอาหารที่ออกหวานมากๆ น่ะ
เลยจัดให้ซะเลย


ฝรั่งไม่รู้จัก ถาม    " นี่อาราย "













หุหุ   หน้าตา ไม่เหมือนของกินได้เหรอ

กินไปเหอะ กินได้   ไม่ตายหรอก แค่อาจไม่อร่อยแค่นั้นแหละ   

สรุป ขายหมดแล้ว  
คนทำดีใจ   ( แม้จะต้องบังคับซื้อก็ตาม )




แถม  ขนมปัง กล้วยๆ
คิดเอง  มั่วเอง  ทีแรกจะทำ ขนมโตเกียว
แต่ขี้เกียจคำนวณแป้ง  เพราะสูตรบอกมาเป้นกรัม ไม่มีตาชั่งน่ะ
เลยเอาขนมปังแผ่นมา ชุบไข่ทอดละกัน ไม่ต้องตวง หุหุ

หุหุ  หวานเจี๊ยบ คุณผู้ชายชอบอยู่ละ หวานๆเนี่ยะ

ที่เห็นกล้่วยแค่นี้ เพราะขี้เกียจหั่น หุหุ
ที่เหลือกินแบบธรรมดาเลยละกััน