วันที่ 30 ธันวา นั่งคอตก
ไม่เห็นมีไรแตกต่างจากทุกวันเลย
วันไหนๆ ก็เหมือนกัน
ไม่มีครอบครัวให้ร่วมสังสรรค์
ไม่มีเพื่อนๆ ที่รักใคร่
ถ้าอยู่ไทยคงมีความสุขกว่านี้
ถึงจะไม่ได้ฉลองเพราะต้องทำงานก็ยังรู้สึกว่าได้ทำตัวมีคุณค่า
และก็ยังเจียดเวลาไปทำบุญรับปีใหม่ได้ทุกปี
แต่อยู่นี่ไม่ได้ฉลอง งานก็ไม่ได้ทำ
เวลาว่างตั้งเยอะแต่ไม่มีอะไรทำ
นั่งมองตากันอยู่ในบ้าน
เฮ้อ ขอเอาชีวิตที่ไทยคืนมาได้ไม๊เนี่ยะ
ฟุ้งซ่านๆๆๆๆ
ตื่นเช้ามา คุณฝรั่งเห็นเหงาเป็นไก่คอตกเลยบอกว่าจะพาไปเที่ยว
เย๊ๆๆๆ ไก่ตื่นละ ^_^
ลุกอาบน้ำแต่งตัวทำสวยๆ
เดี๋ยวเราจะได้ไปถ่ายรูป
ไปไหนก็ยังไม่รู้ขอให้ได้ออกจากบ้านละกัน
สรุปว่าไปSeattle ละกันนะ มันไม่ไกลเกินไป
เพราะช่วงเช้ามัวแต่นั่งคอตกจนออกจากบ้านบ่ายละ
คุณฝรั่งบอกว่าเค้าจะ จุดพลุ ตอนเที่ยงคืนด้วย สวยมาก จะพาอยู่ดู
เย๊ ดีจัง
ถ่ายรูปๆๆๆ ก่อนที่จะมืด
แต่หนาวจังจะอยู่ถึงเที่ยงคืนไม๊น๊อ
ภาพนี้แบบว่าหนาวมากกกก
แต่ก็ฉีกยิ้มได้ มีความสุขอ่ะ
พิมพ์ข้อความอวยพรปีใหม่ให้เพื่อนทางเฟสบุค
ไม่คิดว่าชีวิตจะมีความสุขตลอดไป
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้ทุกคนผ่านไปได้ด้วยดี
ยังไม่ทันกดส่งเลย มีข้อความลอยมาหน้าจอโทรศัพท์
คุณตาเสียแล้วนะ
โอ๊ะ อะไร ฝันไปหรือเปล่า
กลับมานั่งในรถเช็คข้อความ ข้อความลอยมาจากไหน
app hi techในโทรศัพท์เยอะเกิน
หาไม่เจอว่ามาจากโปรแกรมอะไร
โทรหาเพื่อน เพื่อนยังไม่รู้
ยังไม่กล้าโทรหาแม่ สงสารแม่
กลัวแม่ได้ยินเสียงเราแล้วร้องไห้
บอกให้คุณฝรั่งพากลับบ้าน
เช็คข้อความมีข้อความจากพี่สาวให้โทรกลับ ด่วน
ชัวร์แน่แหละ ทำใจๆๆๆ
เตรียมใจไว้แล้ว
พ่อสบายแล้ว เข้มแข็งๆ เราต้องผ่านไปได้ด้วยดีนะ
จะกลับวันไหนดีเนี่ยะ
วันที่7 มกรานี้ก็จะสัมภาษณ์ซิติเซ่นอยู่แล้ว
กลับวันไหนดีเนี่ยะ
แม่บอกว่าจะรอจนกว่าเราจะเรียบร้อยนู่นแหละ
เฮ้อ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ขอไปอ่านหนังสือเตรียมสัมภาษณ์ซิติเซ่นก่อนนะ
No comments:
Post a Comment
แวะมาเยี่ยมชมแล้วก็ฝากข้อความกันได้น๊า
หลังจากพิมพ์ ข้อความเสร็จ เลือก ตรง comment as "anonymous" สำหรับคนที่ไม่ได้เป็นสมาชิกน๊า แล้วก็กดโพส์คอมเม้นท์